حدیث | برخورد امیرالمؤمنین(ع) با کسی که او را هل داد
متن روایت
ذَکَرُوا أَنَّهُ ع تَوَضَّأَ مَعَ النَّاسِ فِی مِیضَاةِ الْمَسْجِدِ، فَزَحَمَهُ رَجُلٌ فَرَمَى بِهِ، فَأَخَذَ الدِّرَّةَ فَضَرَبَهُ، ثُمَّ قَالَ لَهُ: لَیْسَ هَذَا لِمَا صَنَعْتَ بِی، وَ لَکِنْ یَجِیءُ مَنْ هُوَ أَضْعَفُ مِنِّی، فَتَفْعَلُ بِهِ مِثْلَ هَذَا، فَتَضْمَن.
لغات مشکل
مِیضَاةِ: محل شستشو و وضو گرفتن
زَحَمَ- زَحْماً و زِحَاماً هُ: او را به تنگنا انداخت، وى را در سختى و مضیقه افکند.
رمی بفلان: او را انداخت
الدرّة: تازیانه
منبع
اختصاص شیخ مفید، ص159
برخی موارد استفاده شده
سلسله همایش‌های مظلوم مقتدر(سیره سیاسی امیرالمؤمنین علی ع)، دانشگاه تهران، تالار فردوسی، سال1389
