حدیث | نقش امتحان در تعیین مقدرات / خداوند امور بندگانش را طوری تدبیر می کند که ایمانشان اصلاح شود

متن روایت

عَنِ النَّبِیِّ ص عَنْ جَبْرَئِیلَ عَنِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ قَالَ: قَالَ اللَّهُ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى: ... وَ إِنَّ مِنْ عِبَادِیَ الْمُؤْمِنِینَ لَمَنْ یُرِیدُ الْبَابَ مِنَ الْعِبَادَةِ فَأَکُفُّهُ عَنْهُ لِئَلَّا یَدْخُلَهُ عُجْبٌ فَیُفْسِدَهُ ذَلِکَ، وَ إِنَّ مِنْ عِبَادِیَ الْمُؤْمِنِینَ لَمَنْ لَا یَصْلُحُ إِیمَانُهُ إِلَّا بِالْفَقْرِ وَ لَوْ أَغْنَیْتُهُ لَأَفْسَدَهُ ذَلِکَ، وَ إِنَّ مِنْ عِبَادِیَ الْمُؤْمِنِینَ لَمَنْ لَا یَصْلُحُ إِیمَانُهُ إِلَّا بِالْغِنَاءِ وَ لَوْ أَفْقَرْتُهُ لَأَفْسَدَهُ ذَلِکَ، وَ إِنَّ مِنْ عِبَادِیَ الْمُؤْمِنِینَ لَمَنْ لَا یَصْلُحُ إِیمَانُهُ إِلَّا بِالسُّقْمِ وَ لَوْ صَحَّحْتُ جِسْمَهُ لَأَفْسَدَهُ ذَلِکَ، وَ إِنَّ مِنْ عِبَادِیَ الْمُؤْمِنِینَ لَمَنْ لَا یَصْلُحُ إِیمَانُهُ إِلَّا بِالصِّحَّةِ وَ لَوْ أَسْقَمْتُهُ لَأَفْسَدَهُ ذَلِکَ، إِنِّی أُدَبِّرُ عِبَادِی لِعِلْمِی بِقُلُوبِهِمْ فَإِنِّی عَلِیمٌ خَبِیرٌ.

منبع

توحید صدوق، ص400

علل الشرایع، ج1، ص12

بحار الانوار، ج5، ص284

حدیث | نقش امتحان در تعیین مقدرات /خداوند بنده‌هایش را به تناسب ظرفیت‌هایشان امتحان می‌کند / فقر و غنا و صحت و مرض و ... برای اصلاح دین ما است و همه از طرف خداست

متن روایت

عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ ع قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص: قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ: إِنَّ مِنْ عِبَادِیَ الْمُؤْمِنِینَ عِبَاداً لَا یَصْلُحُ لَهُمْ أَمْرُ دِینِهِمْ إِلَّا بِالْغِنَى وَ السَّعَةِ وَ الصِّحَّةِ فِی الْبَدَنِ، فَأَبْلُوهُمْ بِالْغِنَى وَ السَّعَةِ وَ صِحَّةِ الْبَدَنِ، فَیَصْلُحُ عَلَیْهِمْ أَمْرُ دِینِهِمْ؛ وَ إِنَّ مِنْ عِبَادِیَ الْمُؤْمِنِینَ لَعِبَاداً لَا یَصْلُحُ لَهُمْ أَمْرُ دِینِهِمْ إِلَّا بِالْفَاقَةِ وَ الْمَسْکَنَةِ وَ السُّقْمِ فِی أَبْدَانِهِمْ، فَأَبْلُوهُمْ بِالْفَاقَةِ وَ الْمَسْکَنَةِ وَ السُّقْمِ، فَیَصْلُحُ عَلَیْهِمْ أَمْرُ دِینِهِمْ، وَ أَنَا أَعْلَمُ بِمَا یَصْلُحُ عَلَیْهِ أَمْرُ دِینِ عِبَادِیَ الْمُؤْمِنِینَ.

منبع

کافی، ج2، ص60

المؤمن، ص24

حدیث | آزمایش شیعیان در غیبت کبری با ولایت فقیه/ نپذیرفتن کلام فقیه در حد شرک به خدا می­شود

متن روایت

عَنْ عُمَرَ بْنِ حَنْظَلَةَ قَالَ: سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع عَنْ رَجُلَیْنِ مِنْ أَصْحَابِنَا بَیْنَهُمَا مُنَازَعَةٌ فِی دَیْنٍ أَوْ مِیرَاثٍ، فَتَحَاکَمَا إِلَى السُّلْطَانِ وَ إِلَى الْقُضَاةِ، أَیَحِلُّ ذَلِکَ؟

قَالَ: مَنْ تَحَاکَمَ إِلَیْهِمْ فِی حَقٍّ أَوْ بَاطِلٍ فَإِنَّمَا تَحَاکَمَ إِلَى الطَّاغُوتِ، وَ مَا یَحْکُمُ لَهُ فَإِنَّمَا یَأْخُذُ سُحْتاً وَ إِنْ کَانَ حَقّاً ثَابِتاً، لِأَنَّهُ أَخَذَهُ بِحُکْمِ الطَّاغُوتِ وَ قَدْ أَمَرَ اللَّهُ أَنْ یُکْفَرَ بِهِ، قَالَ اللَّهُ تَعَالَى: «یُرِیدُونَ أَنْ یَتَحاکَمُوا إِلَى الطَّاغُوتِ وَ قَدْ أُمِرُوا أَنْ یَکْفُرُوا بِهِ»(نساء/60)

قُلْتُ: فَکَیْفَ یَصْنَعَانِ؟

قَالَ: یَنْظُرَانِ إِلَى مَنْ کَانَ مِنْکُمْ مِمَّنْ قَدْ رَوَى حَدِیثَنَا، وَ نَظَرَ فِی حَلَالِنَا وَ حَرَامِنَا وَ عَرَفَ أَحْکَامَنَا، فَلْیَرْضَوْا بِهِ حَکَماً، فَإِنِّی قَدْ جَعَلْتُهُ عَلَیْکُمْ حَاکِماً، فَإِذَا حَکَمَ بِحُکْمِنَا فَلَمْ یَقْبَلْهُ مِنْهُ فَإِنَّمَا اسْتَخَفَّ بِحُکْمِ اللَّهِ، وَ عَلَیْنَا رَدَّ وَ الرَّادُّ عَلَیْنَا الرَّادُّ عَلَى اللَّهِ وَ هُوَ عَلَى حَدِّ الشِّرْکِ بِاللَّهِ ...

منبع

کافی ج1، ص67

تهذیب ج6، ص218

حدیث | نیش عقرب به خاطر رودربایستی در حمایت از سلمان فارسی

متن روایت

قالَ علیُ بنُ الحُسَین ع: دَخَلَ عَلَى أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ ع رَجُلَانِ مِنْ أَصْحَابِهِ، فَوَطِئَ أَحَدُهُمَا عَلَى حَیَّةٍ فَلَدَغَتْهُ، وَ وَقَعَ عَلَى الْآخَرِ فِی طَرِیقِهِ مِنْ حَائِطٍ عَقْرَبٌ فَلَسَعَتْهُ، وَ سَقَطَا جَمِیعاً فَکَأَنَّهُمَا لِمَا بِهِمَا یَتَضَرَّعَانِ وَ یَبْکِیَانِ، فَقِیلَ لِأَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ ع؛

فَقَالَ: دَعُوهُمَا فَإِنَّهُ لَمْ یَحِنْ حِینُهُمَا، وَ لَمْ تَتِمَّ مِحْنَتُهُمَا؛

فَحُمِلَا إِلَى مَنْزِلَیْهِمَا، فَبَقِیَا عَلِیلَیْنِ أَلِیمَیْنِ فِی عَذَابٍ شَدِیدٍ شَهْرَیْنِ؛ ثُمَّ إِنَّ أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ ع بَعَثَ إِلَیْهِمَا، فَحُمِلَا إِلَیْهِ، وَ النَّاسُ یَقُولُونَ: سَیَمُوتَانِ عَلَى أَیْدِی الْحَامِلِینَ لَهُمَا.

فَقَالَ لَهُمَا: کَیْفَ حَالُکُمَا؛

قَالا: نَحْنُ بِأَلَمٍ عَظِیمٍ، وَ فِی عَذَابٍ شَدِیدٍ.

قَالَ لَهُمَا: اسْتَغْفِرَا اللَّهَ مِنْ ذَنْبٍ أَدَّاکُمَا إِلَى هَذَا، وَ تَعَوَّذَا بِاللَّهِ مِمَّا یُحْبِطُ أَجْرَکُمَا، وَ یُعْظِمُ وِزْرَکُمَا.

قَالا: وَ کَیْفَ ذَلِکَ یَا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ‏؟

فَقَالَ عَلِیٌ‏ ع: مَا أُصِیبَ وَاحِدٌ مِنْکُمَا إِلَّا بِذَنْبِهِ، أَمَّا أَنْتَ یَا فُلَانُ ـ وَ أَقْبَلَ عَلَى أَحَدِهِمَا ـ فَتَذْکُرُ یَوْمَ غَمَزَ عَلَى سَلْمَانَ الْفَارِسِیِّ رَحِمَهُ اللَّهُ فُلَانٌ، وَ طَعَنَ عَلَیْهِ لِمُوَالاتِهِ لَنَا؟ فَلَمْ یَمْنَعْکَ مِنَ الرَّدِّ وَ الِاسْتِخْفَافِ بِهِ خَوْفٌ عَلَى نَفْسِکَ وَ لَا عَلَى أَهْلِکَ وَ لَا عَلَى وُلْدِکَ وَ مَالِکَ، أَکْثَرَ مِنْ أَنَّکَ اسْتَحْیَیْتَهُ، فَلِذَلِکَ أَصَابَکَ؛ فَإِنْ أَرَدْتَ أَنْ یُزِیلَ اللَّهُ مَا بِکَ، فَاعْتَقِدْ أَنْ لَا تَرَى مُزْرِئاً عَلَى وَلِیٍّ لَنَا، تَقْدِرُ عَلَى نُصْرَتِهِ بِظَهْرِ الْغَیْبِ إِلَّا نَصَرْتَهُ، إِلَّا أَنْ تَخَافَ عَلَى نَفْسِکَ أَوْ أَهْلِکَ أَوْ وُلْدِکَ أَوْ مَالِکَ.

وَ قَالَ لِلْآخَرِ: فَأَنْتَ، أَفَتَدْرِی لِمَا أَصَابَکَ مَا أَصَابَکَ؟

قَالَ: لَا.

قَالَ: أَمَا تَذْکُرُ حَیْثُ أَقْبَلَ قَنْبَرٌ خَادِمِی، وَ أَنْتَ بِحَضْرَةِ فُلَانٍ الْعَاتِی، فَقُمْتَ إِجْلَالًا لَهُ، لِإِجْلَالِکَ لِی؟ فَقَالَ لَکَ: وَ تَقُومُ لِهَذَا بِحَضْرَتِی؟! فَقُلْتَ لَهُ: وَ مَا بَالِی لَا أَقُومُ، وَ مَلَائِکَةُ اللَّهِ تَضَعُ لَهُ أَجْنِحَتَهَا فِی طَرِیقِهِ، فَعَلَیْهَا یَمْشِی؛ فَلَمَّا قُلْتَ هَذَا لَهُ، قَامَ إِلَى قَنْبَرٍ وَ ضَرَبَهُ وَ شَتَمَهُ، وَ آذَاهُ، وَ تَهَدَّدَهُ وَ تَهَدَّدَنِی، وَ أَلْزَمَنِی الْإِغْضَاءَ عَلَى قَذًى، فَلِهَذَا سَقَطَتْ عَلَیْکَ هَذِهِ الْحَیَّةُ. فَإِنْ أَرَدْتَ أَنْ یُعَافِیَکَ اللَّهُ تَعَالَى مِنْ هَذَا، فَاعْتَقِدْ أَنْ لَا تَفْعَلَ بِنَا، وَ لَا بِأَحَدٍ مِنْ مَوَالِینَا بِحَضْرَةِ أَعْدَائِنَا مَا یُخَافُ عَلَیْنَا وَ عَلَیْهِمْ مِنْهُ.

أَمَا إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ ص کَانَ مَعَ تَفْضِیلِهِ لِی، لَمْ یَکُنْ یَقُومُ لِی عَنْ مَجْلِسِهِ إِذَا حَضَرْتُهُ، کَمَا کَانَ‏ یَفْعَلُهُ بِبَعْضِ مَنْ لَا یَقِیسُ مِعْشَارَ جُزْءٍ مِنْ مِائَةِ أَلْفِ جُزْءٍ مِنْ إِیجَابِهِ لِی، لِأَنَّهُ عَلِمَ أَنَّ ذَلِکَ یَحْمِلُ بَعْضَ أَعْدَاءِ اللَّهِ عَلَى مَا یَغُمُّهُ، وَ یَغُمُّنِی، وَ یَغُمُّ الْمُؤْمِنِینَ، وَ قَدْ کَانَ یَقُومُ لِقَوْمٍ لَا یَخَافُ عَلَى نَفْسِهِ وَ لَا عَلَیْهِمْ، مِثْلَ مَا خَافَ عَلَیَّ لَوْ فَعَلَ ذَلِکَ بِی‏.

لغات و عبارات مشکل

فَوَطِئَ أَحَدُهُمَا عَلَى حَیَّةٍ: یکی از آن دو بر روی یک مار پا گذاشت

فَلَدَغَتْهُ: پس او را گزید

فَلَسَعَتْهُ: پس او را گزید

غَمَزَ عَلَى: به طعنه و کنایه عیب­جویی کرد

فَلَمْ یَمْنَعْکَ مِنَ الرَّدِّ وَ الِاسْتِخْفَافِ بِهِ خَوْفٌ عَلَى نَفْسِکَ وَ لَا عَلَى أَهْلِکَ وَ لَا عَلَى وُلْدِکَ وَ مَالِکَ، أَکْثَرَ مِنْ أَنَّکَ اسْتَحْیَیْتَهُ: آنقدری که حیای از آن شخص او را از دفاع از سلمان منع کرد، خوف بر نفس و مال و عیالش او را منع نکرد.

نه ترس از ضرر جانی و نه از ترس از ضرر به همسر و فرزندان و نه ترس از ضرر مالی نبود که مانع شد از اینکه سخن او را رد کنی و کوچک بشماری، بلکه نهایتش این بود که از او خجالت کشیدی

مُزْرِئاً: عیب­جو، مسخره کننده و خوار کننده

الْعَاتِی: ستمگر

الْإِغْضَاءَ: چشم پوشی(صبر)

قَذًى: خار و خاشاک در چشم، هر چیزی که در چشم باشد و اذیت کند، اینجا کنایه از این مصیبت است.

منبع

بحار الانوار، ج26، ص237

مستدرک الوسائل، ج12، ص335

حدیث | زنان در رساندن منظور خود ضعیف هستند / این ضعف آنها را با سکوت خود بپوشانید (با آنان یک به دو نکنید) 

متن روایت

عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّه(ع) قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ(ص): النِّسَاءُ عَیٌّ وَ عَوْرَةٌ فَاسْتُرُوا الْعَوْرَاتِ بِالْبُیُوتِ وَ اسْتُرُوا الْعِیَّ بِالسُّکُوتِ.

لغات مشکل

عَیٌّ: ناتوانی در کلام، کسی که منظور خود را نمی تواند بر وجه مطلوب برساند (مصباح: عیى بالأمر و عن حجّته‏: عجز عنه‏/ لم یهتد لوجهه)

منبع

کافی، ج5، ص535

حدیث | بدعت‌هایی که امیرالمؤمنین(ع) در مقابل آن‌ها سکوت کردند به خاطر عدم ظرفیت مردم

متن روایت

عَنْ سُلَیْمِ بْنِ قَیْسٍ الْهِلَالِیِّ قَالَ خَطَبَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ(ع) فَحَمِدَ اللَّهَ وَ أَثْنَى عَلَیْهِ ثُمَّ صَلَّى عَلَى النَّبِیِّ(ص) ثُمَّ قَالَ أَلَا إِنَّ أَخْوَفَ مَا أَخَافُ عَلَیْکُمْ خَلَّتَان‏‏ ...

حضرت ابتداء درباره اثر تبعیت از هوای نفس و آرزوها و رابطه دنیا و آخرت و اینکه نباید فرزند دنیا بود صحبت می کند، سپس درباره چگونگی شروع فتنه‌ها و پیرامون آن تذکراتی می‌دهد، تا این قسمت که سلیم بن قیس می‌گوید:

ثُمَّ أَقْبَلَ بِوَجْهِهِ وَ حَوْلَهُ نَاسٌ مِنْ أَهْلِ بَیْتِهِ وَ خَاصَّتِهِ وَ شِیعَتِهِ،

فَقَالَ علی ع: قَدْ عَمِلَتِ الْوُلَاةُ قَبْلِی أَعْمَالًا خَالَفُوا فِیهَا رَسُولَ اللَّهِ(ص)، مُتَعَمِّدِینَ لِخِلَافِهِ، نَاقِضِینَ لِعَهْدِهِ، مُغَیِّرِینِ لِسُنَّتِهِ، وَ لَوْ حَمَلْتُ النَّاسَ عَلَى تَرْکِهَا وَ حَوَّلْتُهَا إِلَى مَوَاضِعِهَا وَ إِلَى مَا کَانَتْ فِی عَهْدِ رَسُولِ اللَّهِ(ص) لَتَفَرَّقَ عَنِّی جُنْدِی حَتَّى أَبْقَى وَحْدِی أَوْ قَلِیلٌ مِنْ شِیعَتِیَ الَّذِینَ عَرَفُوا فَضْلِی وَ فَرْضَ إِمَامَتِی مِنْ کِتَابِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ سُنَّةِ رَسُولِ اللَّهِ(ص)؛

1. أَرَأَیْتُمْ لَوْ أَمَرْتُ بِمَقَامِ إِبْرَاهِیمَ(ع) فَرَدَدْتُهُ إِلَى الْمَوْضِعِ الَّذِی وَضَعَهُ فِیهِ رَسُولُ اللَّهِ(ص)،

2. وَ رَدَدْتُ فَدَکاً إِلَى وَرَثَةِ فَاطِمَةَ(ع)،

3. وَ رَدَدْتُ صَاعَ رَسُولِ اللَّهِ(ص) کَمَا کَانَ،

4. وَ أَمْضَیْتُ قَطَائِعَ أَقْطَعَهَا رَسُولُ اللَّهِ(ص) لِأَقْوَامٍ لَمْ تُمْضَ لَهُمْ وَ لَمْ تُنْفَذْ،

5. وَ رَدَدْتُ دَارَ جَعْفَرٍ إِلَى وَرَثَتِهِ وَ هَدَمْتُهَا مِنَ الْمَسْجِدِ،

6. وَ رَدَدْتُ قَضَایَا مِنَ الْجَوْرِ قُضِیَ بِهَا،

7. وَ نَزَعْتُ نِسَاءً تَحْتَ رِجَالٍ بِغَیْرِ حَقٍّ فَرَدَدْتُهُنَّ إِلَى أَزْوَاجِهِنَّ وَ اسْتَقْبَلْتُ بِهِنَّ الْحُکْمَ فِی الْفُرُوجِ وَ الْأَحْکَامِ،

8. وَ سَبَیْتُ ذَرَارِیَّ بَنِی تَغْلِبَ،

9. وَ رَدَدْتُ مَا قُسِمَ مِنْ أَرْضِ خَیْبَرَ،

10. وَ مَحَوْتُ دَوَاوِینَ الْعَطَایَا وَ أَعْطَیْتُ کَمَا کَانَ رَسُولُ اللَّهِ(ص) یُعْطِی بِالسَّوِیَّةِ وَ لَمْ أَجْعَلْهَا دُولَةً بَیْنَ الْأَغْنِیَاءِ،

11. وَ أَلْقَیْتُ الْمِسَاحَةَ،

12. وَ سَوَّیْتُ بَیْنَ الْمَنَاکِحِ،

13. وَ أَنْفَذْتُ خُمُسَ الرَّسُولِ کَمَا أَنْزَلَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ وَ فَرَضَهُ،

14. وَ رَدَدْتُ مَسْجِدَ رَسُولِ اللَّهِ ص إِلَى مَا کَانَ عَلَیْهِ،

15. وَ سَدَدْتُ مَا فُتِحَ فِیهِ مِنَ الْأَبْوَابِ،

16. وَ فَتَحْتُ مَا سُدَّ مِنْهُ،

17. وَ حَرَّمْتُ الْمَسْحَ عَلَى الْخُفَّیْنِ،

18. وَ حَدَدْتُ عَلَى النَّبِیذِ،

19. وَ أَمَرْتُ بِإِحْلَالِ الْمُتْعَتَیْنِ،

20. وَ أَمَرْتُ بِالتَّکْبِیرِ عَلَى الْجَنَائِزِ خَمْسَ تَکْبِیرَاتٍ،

21. وَ أَلْزَمْتُ النَّاسَ الْجَهْرَ بِبِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ،

22. وَ أَخْرَجْتُ مَنْ أُدْخِلَ مَعَ رَسُولِ اللَّهِ ص فِی مَسْجِدِهِ مِمَّنْ کَانَ رَسُولُ اللَّهِ ص أَخْرَجَهُ،

23. وَ أَدْخَلْتُ مَنْ أُخْرِجَ بَعْدَ رَسُولِ اللَّهِ ص مِمَّنْ کَانَ رَسُولُ اللَّهِ ص أَدْخَلَهُ،

24. وَ حَمَلْتُ النَّاسَ عَلَى حُکْمِ الْقُرْآنِ وَ عَلَى الطَّلَاقِ عَلَى السُّنَّةِ،

25. وَ أَخَذْتُ الصَّدَقَاتِ عَلَى أَصْنَافِهَا وَ حُدُودِهَا،

26. وَ رَدَدْتُ الْوُضُوءَ،

27. وَ الْغُسْلَ،

28. وَ الصَّلَاةَ إِلَى مَوَاقِیتِهَا وَ شَرَائِعِهَا وَ مَوَاضِعِهَا،

29. وَ رَدَدْتُ أَهْلَ نَجْرَانَ إِلَى مَوَاضِعِهِمْ،

30. وَ رَدَدْتُ سَبَایَا فَارِسَ وَ سَائِرِ الْأُمَمِ إِلَى کِتَابِ اللَّهِ وَ سُنَّةِ نَبِیِّهِ(ص)،

إِذاً لَتَفَرَّقُوا عَنِّی.

31. وَ اللَّهِ لَقَدْ أَمَرْتُ النَّاسَ أَنْ لَا یَجْتَمِعُوا فِی شَهْرِ رَمَضَانَ إِلَّا فِی فَرِیضَةٍ وَ أَعْلَمْتُهُمْ أَنَّ اجْتِمَاعَهُمْ فِی النَّوَافِلِ بِدْعَةٌ؛

فَتَنَادَى بَعْضُ أَهْلِ عَسْکَرِی مِمَّنْ یُقَاتِلُ مَعِی: یَا أَهْلَ الْإِسْلَامِ غُیِّرَتْ سُنَّةُ عُمَرَ، یَنْهَانَا عَنِ الصَّلَاةِ فِی شَهْرِ رَمَضَانَ تَطَوُّعاً.

وَ لَقَدْ خِفْتُ أَنْ یَثُورُوا فِی نَاحِیَةِ جَانِبِ عَسْکَرِی؛ مَا لَقِیتُ مِنْ هَذِهِ الْأُمَّةِ مِنَ الْفُرْقَةِ وَ طَاعَةِ أَئِمَّةِ الضَّلَالَةِ وَ الدُّعَاةِ إِلَى النَّارِ؟

32. وَ أَعْطَیْتُ مِنْ ذَلِکَ سَهْمَ ذِی الْقُرْبَى الَّذِی قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ: «إِنْ کُنْتُمْ آمَنْتُمْ بِاللَّهِ وَ ما أَنْزَلْنا عَلى‏ عَبْدِنا یَوْمَ الْفُرْقانِ یَوْمَ الْتَقَى الْجَمْعانِ»(انفال/41) فَنَحْنُ وَ اللَّهِ عَنَى بِذِی الْقُرْبَى الَّذِی قَرَنَنَا اللَّهُ بِنَفْسِهِ وَ بِرَسُولِهِ(ص)؛ فَقَالَ تَعَالَى: فَ«لِلَّهِ وَ لِلرَّسُولِ وَ لِذِی الْقُرْبى‏ وَ الْیَتامى‏ وَ الْمَساکِینِ وَ ابْنِ السَّبِیلِ» فِینَا خَاصَّةً، کَیْ لا یَکُونَ دُولَةً بَیْنَ الْأَغْنِیاءِ مِنْکُمْ.

«وَ ما آتاکُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَ ما نَهاکُمْ عَنْهُ فَانْتَهُوا»(حشر/7) وَ اتَّقُوا اللَّهَ فِی ظُلْمِ آلِ مُحَمَّدٍ إِنَّ اللَّهَ شَدِیدُ الْعِقابِ لِمَنْ ظَلَمَهُمْ، رَحْمَةً مِنْهُ لَنَا وَ غِنًى أَغْنَانَا اللَّهُ بِهِ وَ وَصَّى بِهِ نَبِیَّهُ ص؛ وَ لَمْ یَجْعَلْ لَنَا فِی سَهْمِ الصَّدَقَةِ نَصِیباً، أَکْرَمَ اللَّهُ رَسُولَهُ ص وَ أَکْرَمَنَا أَهْلَ الْبَیْتِ أَنْ یُطْعِمَنَا مِنْ أَوْسَاخِ النَّاسِ فَکَذَّبُوا اللَّهَ وَ کَذَّبُوا رَسُولَهُ وَ جَحَدُوا کِتَابَ اللَّهِ النَّاطِقَ بِحَقِّنَا وَ مَنَعُونَا فَرْضاً فَرَضَهُ اللَّهُ لَنَا مَا لَقِیَ أَهْلُ بَیْتِ نَبِیٍّ مِنْ أُمَّتِهِ مَا لَقِینَا بَعْدَ نَبِیِّنَا ص وَ اللَّهُ الْمُسْتَعانُ عَلَى مَنْ ظَلَمَنَا وَ لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ الْعَلِیِّ الْعَظِیم

لغات و عبارات مشکل

وَ نَزَعْتُ نِسَاءً تَحْتَ رِجَالٍ بِغَیْرِ حَقٍّ: زنانی که به ناحق در عقد ازدواج با همسرانشان هستند را از شوهرانشان جدا می‌کردم (علامه مجلسی مثال می‌زند به زنانی که در یک مجلس سه‌طلاقه می‌شدند)

وَ اسْتَقْبَلْتُ بِهِنَّ الْحُکْمَ فِی الْفُرُوجِ وَ الْأَحْکَامِ: و با آنها بحکم خدا در باره فروج و مقررات روبرو می‌شدم

وَ سَبَیْتُ ذَرَارِیَّ بَنِی تَغْلِبَ: اسیر می‌گرفتم فرزندان قبیله بنی تغلب را (چرا که این قبیله با اینکه اهل کتاب بودند اما از دادن جزیه سرباز زدند به خاطر اینکه عرب بودند و خلیفه وقت هم قبول کرد به جای جزیه از آنان دو برار زکات بگیرد، و حال آنکه زکات مخصوص مسلمانان است)

وَ مَحَوْتُ دَوَاوِینَ الْعَطَایَا وَ أَعْطَیْتُ کَمَا کَانَ رَسُولُ اللَّهِ(ص) یُعْطِی بِالسَّوِیَّةِ: دفاتر حقوق و تقسیمی بیت المال را از بین می‌بردم و همانطور که پیامبر مساوی بین همه تقسیم می‌کرد چنین می‌کردم.

وَ لَمْ أَجْعَلْهَا دُولَةً بَیْنَ الْأَغْنِیَاءِ:

وَ أَلْقَیْتُ الْمِسَاحَةَ: در گرفتن خراج مساحت را کنار می‌گذاشتم (یعنی طبق درآمد خراج می‌گرفتم، نه آن‌چنان که خلفای پیشین مرسوم کرده بودند که خراج به اندازه مساحت اراضی باید باشد نه به اندازه درآمد از کشاورزی)

وَ سَوَّیْتُ بَیْنَ الْمَنَاکِحِ: در امر ازدواج برابری و مساوات قرار می‌دادم یعنی فردی از خاندان غیر شریف و طبقه پایین بتواند با فردی از خاندان شریف ازدواج کند (اشاره به بدعتی دارد که شرط کرده بودند غیر قرشی نمی‌تواند با قرشی ازدواج کند)

الْخُفَّیْنِ: کفش و چکمه

وَ حَدَدْتُ عَلَى النَّبِیذِ: بر شارب نبیذ حد می‌زدم (شراب خرما را نبیذ گویند؛ نبیذ در لغت بمعنى آبى است که در آن خرما ریخته شده است و چون آب مدینه در آن تاریخ شور مزه بود پیغمبر براى خوش مزه شدن آن رخصت داده بود چند دانه خرما در مشک آب براى مدت یک شبانه روز بریزند که بحد سُکر نرسد اما از این رخصت پیامبر سوء استفاده کرده بودند و خرما را چند شبانه روز در آب نگه می‌داشتند تا به حد سکر برسد و به این بهانه شراب می‌خوردند)

وَ أَمَرْتُ بِالتَّکْبِیرِ عَلَى الْجَنَائِزِ خَمْسَ تَکْبِیرَاتٍ: مراد نماز میت است که پیامبر پنج تکبیر می‌گفتند که پس از ایشان خلفاء چهار تکبیر می‌گفتند.

وَ عَلَى الطَّلَاقِ عَلَى السُّنَّةِ: چون قرآن دستور می‌دهد در مورد طلاق که باید در حضور دو شاهد عدل باشد و در نکاح وجود شاهد را شرط نمی‌کند و اینان بعکس رفتار کردند.

وَ رَدَدْتُ الْوُضُوءَ: مسح بر گوشها و شستن پاها و امثال این را در وضوء اضافه کردند.

وَ الْغُسْلَ: غسل در مورد التقاء ختانین بدون انزال را برداشتند.

وَ الصَّلَاةَ إِلَى مَوَاقِیتِهَا وَ شَرَائِعِهَا وَ مَوَاضِعِهَا: جمله «حى على خیر العمل» از اذان برداشته و «الصلاة خیر من النوم» بجاى آن قرار دادند، و دست به سینه گرفتن و آمین گفتن بعد از حمد و خواندن نماز نافله را بجماعت و امثال اینها را به نماز اضافه کردند.

وَ رَدَدْتُ أَهْلَ نَجْرَانَ إِلَى مَوَاضِعِهِم: اهل نجران سرزمینشان یمن بود که با بهانه‌ تراشی آنها را به عراق کوچ دادند.

منبع

کافی، ج8، صص 58 ـ 63

حدیث | امیرالمؤمنین(ع) در مقابل عدم اجرای برخی احکام سکوت می‌کردند به خاطر عدم ظرفیت مردم / تقدم تثبیت ولایت بر اجرای احکام و عدالت

متن روایت

عَنْ مَعْمَرِ بْنِ یَحْیَى قَالَ: سَأَلْتُ أَبَا جَعْفَرٍ(ع) عَمَّا یَرْوِی النَّاسُ عَنْ عَلِیٍّ(ع) فِی أَشْیَاءَ مِنَ الْفُرُوجِ لَمْ یَکُنْ یَأْمُرُ بِهَا وَ لَا یَنْهَى عَنْهَا، إِلَّا أَنَّهُ یَنْهَى عَنْهَا نَفْسَهُ وَ وُلْدَهُ، فَقُلْتُ: وَ کَیْفَ یَکُونُ ذَلِکَ؟

قَالَ: قَدْ أَحَلَّتْهَا آیَةٌ وَ حَرَّمَتْهَا آیَةٌ أُخْرَى.

قُلْتُ: فَهَلْ یَصِیرُ إِلَّا أَنْ تَکُونَ إِحْدَاهُمَا قَدْ نَسَخَتِ الْأُخْرَى أَوْ هُمَا مُحْکَمَتَانِ جَمِیعاً أَوْ یَنْبَغِی أَنْ یُعْمَلَ بِهِمَا؟

فَقَالَ: قَدْ بَیَّنَ لَکُمْ إِذْ نَهَى نَفْسَهُ وَ وُلْدَهُ.

قُلْتُ: مَا مَنَعَهُ أَنْ یُبَیِّنَ ذَلِکَ لِلنَّاسِ؟

فَقَالَ: خَشِیَ أَنْ لَا یُطَاعَ، وَ لَوْ أَنَّ عَلِیّاً(ع) ثَبَتَتْ لَهُ قَدَمَاهُ أَقَامَ کِتَابَ اللَّهِ وَ الْحَقَّ کُلَّهُ.

منبع

کافی ج5، ص556 ـ تهذیب ج7، ص463(با اندکی اختلاف) ـ مسائل ابی جعفر ص144(با اندکی اختلاف)

حدیث | از کسی که ولایت اهلبیت دارد نباید به خاطر ضعف و نقص عقائدش تبری جست

متن روایت

عَنْ رَجُلٍ مِنْ أَصْحَابِنَا سَرَّاجٍ وَ کَانَ خَادِماً لِأَبِی عَبْدِ اللَّهِ(ع‏) قَالَ: بَعَثَنِی أَبُو عَبْدِ اللَّهِ(ع) فِی حَاجَةٍ وَ هُوَ بِالْحِیرَةِ أَنَا وَ جَمَاعَةً مِنْ مَوَالِیهِ؛ قَالَ: فَانْطَلَقْنَا فِیهَا ثُمَّ رَجَعْنَا مُغْتَمِّینَ؛ قَالَ: وَ کَانَ فِرَاشِی فِی الْحَائِرِ الَّذِی کُنَّا فِیهِ نُزُولًا، فَجِئْتُ وَ أَنَا بِحَالٍ، فَرَمَیْتُ بِنَفْسِی؛ فَبَیْنَا أَنَا کَذَلِکَ إِذَا أَنَا بِأَبِی عَبْدِ اللَّهِ(ع) قَدْ أَقْبَلَ،

قَالَ: فَقَالَ: قَدْ أَتَیْنَاکَ؛ أَوْ قَالَ: جِئْنَاکَ؛

فَاسْتَوَیْتُ جَالِساً، وَ جَلَسَ عَلَى صَدْرِ فِرَاشِی فَسَأَلَنِی عَمَّا بَعَثَنِی لَهُ، فَأَخْبَرْتُهُ؛ فَحَمِدَ اللَّهَ، ثُمَّ جَرَى ذِکْرُ قَوْمٍ؛

فَقُلْتُ: جُعِلْتُ فِدَاکَ إِنَّا نَبْرَأُ مِنْهُمْ، إِنَّهُمْ لَا یَقُولُونَ مَا نَقُولُ؛

قَالَ: فَقَالَ: یَتَوَلَّوْنَا وَ لَا یَقُولُونَ مَا تَقُولُونَ، تَبْرَءُونَ مِنْهُمْ؟

قَالَ: قُلْتُ: نَعَمْ؛

قَالَ: فَهُوَ ذَا عِنْدَنَا مَا لَیْسَ عِنْدَکُمْ، فَیَنْبَغِی لَنَا أَنْ نَبْرَأَ مِنْکُمْ؟

قَالَ: قُلْتُ: لَا جُعِلْتُ فِدَاکَ

قَالَ: وَ هُوَ ذَا عِنْدَ اللَّهِ مَا لَیْسَ عِنْدَنَا، أَ فَتَرَاهُ اطَّرَحَنَا؟

قَالَ: قُلْتُ: لَا وَ اللَّهِ جُعِلْتُ فِدَاکَ، مَا نَفْعَلُ؟

قَالَ: فَتَوَلَّوْهُمْ وَ لَا تَبَرَّءُوا مِنْهُمْ، إِنَّ مِنَ الْمُسْلِمِینَ مَنْ لَهُ سَهْمٌ، وَ مِنْهُمْ مَنْ لَهُ سَهْمَانِ، وَ مِنْهُمْ مَنْ لَهُ ثَلَاثَةُ أَسْهُمٍ، وَ مِنْهُمْ مَنْ لَهُ أَرْبَعَةُ أَسْهُمٍ، وَ مِنْهُمْ مَنْ لَهُ خَمْسَةُ أَسْهُمٍ، وَ مِنْهُمْ مَنْ لَهُ سِتَّةُ أَسْهُمٍ، وَ مِنْهُمْ مَنْ لَهُ سَبْعَةُ أَسْهُمٍ، فَلَیْسَ یَنْبَغِی أَنْ یُحْمَلَ صَاحِبُ السَّهْمِ عَلَى مَا عَلَیْهِ صَاحِبُ السَّهْمَیْنِ، وَ لَا صَاحِبُ السَّهْمَیْنِ عَلَى مَا عَلَیْهِ صَاحِبُ الثَّلَاثَةِ، وَ لَا صَاحِبُ الثَّلَاثَةِ عَلَى مَا عَلَیْهِ صَاحِبُ الْأَرْبَعَةِ، وَ لَا صَاحِبُ الْأَرْبَعَةِ عَلَى مَا عَلَیْهِ صَاحِبُ الْخَمْسَةِ، وَ لَا صَاحِبُ الْخَمْسَةِ عَلَى مَا عَلَیْهِ صَاحِبُ السِّتَّةِ، وَ لَا صَاحِبُ السِّتَّةِ عَلَى مَا عَلَیْهِ صَاحِبُ السَّبْعَةِ؛

لغات مشکل

الْحِیرَةِ: شهری در سه میلی کوفه

انْطَلَقْنَا: فرستاده شدیم

مُغْتَمِّینَ: وقت غروب

الْحَائِرِ: گودی، حیاط

فَرَمَیْتُ بِنَفْسِی: خودم را انداختم

منبع

کافی، ج2، ص43

حدیث | داستانی در مورد عاقبت عدم توجه به ظرفیت افراد در ترویج و تبلیغ دین

متن روایت

عن ابی عبدالله(ع): وَ سَأَضْرِبُ لَکَ مَثَلًا، إِنَّ رَجُلًا کَانَ لَهُ جَارٌ وَ کَانَ نَصْرَانِیّاً، فَدَعَاهُ إِلَى الْإِسْلَامِ وَ زَیَّنَهُ لَهُ، فَأَجَابَهُ فَأَتَاهُ سُحَیْراً، فَقَرَعَ عَلَیْهِ الْبَابَ،

فَقَالَ لَهُ: مَنْ هَذَا؟

قَالَ: أَنَا فُلَانٌ؛

قَالَ: وَ مَا حَاجَتُکَ؟

فَقَالَ: تَوَضَّأْ وَ الْبَسْ ثَوْبَیْکَ وَ مُرَّ بِنَا إِلَى الصَّلَاةِ؛

قَالَ: فَتَوَضَّأَ وَ لَبِسَ ثَوْبَیْهِ وَ خَرَجَ مَعَهُ.

قَالَ: فَصَلَّیَا مَا شَاءَ اللَّهُ، ثُمَّ صَلَّیَا الْفَجْرَ، ثُمَّ مَکَثَا حَتَّى أَصْبَحَا؛

فَقَامَ الَّذِی کَانَ نَصْرَانِیّاً یُرِیدُ مَنْزِلَهُ،

فَقَالَ لَهُ الرَّجُلُ: أَیْنَ تَذْهَبُ؟ النَّهَارُ قَصِیرٌ، وَ الَّذِی بَیْنَکَ وَ بَیْنَ الظُّهْرِ قَلِیلٌ؛

قَالَ: فَجَلَسَ مَعَهُ إِلَى أَنْ صَلَّى الظُّهْرَ، ثُمَّ قَالَ: وَ مَا بَیْنَ الظُّهْرِ وَ الْعَصْرِ قَلِیلٌ؛

فَاحْتَبَسَهُ حَتَّى صَلَّى الْعَصْرَ؛ قَالَ: ثُمَّ قَامَ وَ أَرَادَ أَنْ یَنْصَرِفَ إِلَى مَنْزِلِهِ،

فَقَالَ لَهُ: إِنَّ هَذَا آخِرُ النَّهَارِ وَ أَقَلُّ مِن أَوَّلِهِ؛

فَاحْتَبَسَهُ حَتَّى صَلَّى الْمَغْرِبَ؛ ثُمَّ أَرَادَ أَنْ یَنْصَرِفَ إِلَى مَنْزِلِهِ،

فَقَالَ لَهُ: إِنَّمَا بَقِیَتْ صَلَاةٌ وَاحِدَةٌ.

قَالَ: فَمَکَثَ حَتَّى صَلَّى الْعِشَاءَ الْآخِرَةَ ثُمَّ تَفَرَّقَا؛ فَلَمَّا کَانَ سُحَیْرٌ غَدَا عَلَیْهِ، فَضَرَبَ عَلَیْهِ الْبَابَ

فَقَالَ: مَنْ هَذَا؟

قَالَ: أَنَا فُلَانٌ؛

قَالَ: وَ مَا حَاجَتُکَ؟

قَالَ: تَوَضَّأْ وَ الْبَسْ ثَوْبَیْکَ وَ اخْرُجْ بِنَا فَصَلِّ؛

قَالَ: اطْلُبْ لِهَذَا الدِّینِ مَنْ هُوَ أَفْرَغُ مِنِّی، وَ أَنَا إِنْسَانٌ مِسْکِینٌ، وَ عَلَیَّ عِیَالٌ.

فَقَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع: أَدْخَلَهُ فِی شَیْ‏ءٍ أَخْرَجَهُ مِنْهُ، أَوْ قَالَ: أَدْخَلَهُ مِنْ مِثْلِ ذِهْ وَ أَخْرَجَهُ مِنْ مِثْلِ هَذَا.

لغات و عبارات مشکل

أَدْخَلَهُ فِی شَیْ‏ءٍ أَخْرَجَهُ مِنْهُ: داخل کردی او را در کفری که قبلا خارجش کردی بودی از آن.

منبع

کافی، ج2، ص43

حدیث | دعاهای امام صادق(‌ع) برای زوار قبر امام حسین‌(ع)

متن روایت

عَنْ مُعَاوِیَةَ بْنِ وَهْبٍ قَالَ: اسْتَأْذَنْتُ عَلَى أَبِی عَبْدِ اللَّهِ(ع) فَقِیلَ لِی: ادْخُلْ فَدَخَلْتُ فَوَجَدْتُهُ فِی مُصَلَّاهُ فِی بَیْتِهِ، فَجَلَسْتُ حَتَّى قَضَى صَلَاتَهُ فَسَمِعْتُهُ وَ هُوَ یُنَاجِی رَبَّهُ وَ یَقُولُ:

یَا مَنْ خَصَّنَا بِالْکَرَامَةِ وَ خَصَّنَا بِالْوَصِیَّةِ وَ وَعَدَنَا الشَّفَاعَةَ وَ أَعْطَانَا عِلْمَ مَا مَضَى، وَ مَا بَقِیَ وَ جَعَلَ أَفْئِدَةً مِنَ النَّاسِ تَهْوِی إِلَیْنَا، اغْفِرْ لِی وَ لِإِخْوَانِی وَ لِزُوَّارِ قَبْرِ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ الْحُسَیْنِ ع، الَّذِینَ أَنْفَقُوا أَمْوَالَهُمْ وَ أَشْخَصُوا أَبْدَانَهُمْ رَغْبَةً فِی بِرِّنَا وَ رَجَاءً لِمَا عِنْدَکَ فِی صِلَتِنَا، وَ سُرُوراً أَدْخَلُوهُ عَلَى نَبِیِّکَ صَلَوَاتُکَ عَلَیْهِ وَ آلِهِ، وَ إِجَابَةً مِنْهُمْ لِأَمْرِنَا وَ غَیْظاً أَدْخَلُوهُ عَلَى عَدُوِّنَا، أَرَادُوا بِذَلِکَ رِضَاکَ؛ فَکَافِهِمْ عَنَّا بِالرِّضْوَانِ، وَ اکْلَأْهُمْ بِاللَّیْلِ وَ النَّهَارِ، وَ اخْلُفْ عَلَى أَهَالِیهِمْ وَ أَوْلَادِهِمُ، الَّذِینَ خُلِّفُوا بِأَحْسَنِ الْخَلَفِ، وَ اصْحَبْهُمْ وَ اکْفِهِمْ شَرَّ کُلِّ جَبَّارٍ عَنِیدٍ وَ کُلِّ ضَعِیفٍ مِنْ خَلْقِکَ أَوْ شَدِیدٍ، وَ شَرَّ شَیَاطِینِ الْإِنْسِ وَ الْجِنِّ، وَ أَعْطِهِمْ أَفْضَلَ مَا أَمَّلُوا مِنْکَ فِی غُرْبَتِهِمْ عَنْ أَوْطَانِهِمْ وَ مَا آثَرُونَا بِهِ عَلَى أَبْنَائِهِمْ وَ أَهَالِیهِمْ وَ قَرَابَاتِهِمْ؛

اللَّهُمَّ إِنَّ أَعْدَاءَنَا عَابُوا عَلَیْهِمْ خُرُوجَهُمْ فَلَمْ یَنْهَهُمْ ذَلِکَ عَنِ الشُّخُوصِ إِلَیْنَا، وَ خِلَافاً مِنْهُمْ عَلَى مَنْ خَالَفَنَا؛

فَارْحَمْ تِلْکَ الْوُجُوهَ الَّتِی قَدْ غَیَّرَتْهَا الشَّمْسُ، وَ ارْحَمْ تِلْکَ الْخُدُودَ الَّتِی تَقَلَّبَتْ عَلَى حُفْرَةِ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع، وَ ارْحَمْ تِلْکَ الْأَعْیُنَ الَّتِی جَرَتْ دُمُوعُهَا رَحْمَةً لَنَا، وَ ارْحَمْ تِلْکَ الْقُلُوبَ الَّتِی جَزِعَتْ وَ احْتَرَقَتْ لَنَا، وَ ارْحَمِ الصَّرْخَةَ الَّتِی کَانَتْ لَنَا؛

اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْتَوْدِعُکَ تِلْکَ الْأَنْفُسَ وَ تِلْکَ الْأَبْدَانَ حَتَّى نُوَافِیَهُمْ عَلَى الْحَوْضِ یَوْمَ الْعَطَشِ.

فَمَا زَالَ وَ هُوَ سَاجِدٌ یَدْعُو بِهَذَا الدُّعَاءِ، فَلَمَّا انْصَرَفَ قُلْتُ: جُعِلْتُ فِدَاکَ لَوْ أَنَّ هَذَا الَّذِی سَمِعْتُ مِنْکَ، کَانَ لِمَنْ لَا یَعْرِفُ اللَّهَ، لَظَنَنْتُ أَنَّ النَّارَ لَا تَطْعَمُ مِنْهُ شَیْئاً؛ وَ اللَّهِ لَقَدْ تَمَنَّیْتُ أَنْ کُنْتُ زُرْتُهُ وَ لَمْ أَحُجَّ.

فَقَالَ لِی: مَا أَقْرَبَکَ مِنْهُ، فَمَا الَّذِی یَمْنَعُکَ مِنْ إِتْیَانِهِ؟

ثُمَّ قَالَ: یَا مُعَاوِیَةُ لِمْ تَدَعْ ذَلِکَ.

قُلْتُ: جُعِلْتُ فِدَاکَ لَمْ أَدْرِ أَنَّ الْأَمْرَ یَبْلُغُ هَذَا کُلَّهُ.

قَالَ: یَا مُعَاوِیَةُ مَنْ یَدْعُو لِزُوَّارِهِ فِی السَّمَاءِ أَکْثَرُ مِمَّنْ یَدْعُو لَهُمْ فِی الْأَرْض‏؛

لَا تَدَعْهُ لِخَوْفٍ مِنْ أَحَدٍ، فَمَنْ تَرَکَهُ لِخَوْفٍ، رَأَى مِنَ الْحَسْرَةِ مَا یَتَمَنَّى أَنَّ قَبْرَهُ کَانَ عِنْدَهُ؛

أَمَا تُحِبُّ أَنْ یَرَى اللَّهُ شَخْصَکَ وَ سَوَادَکَ مِمَّنْ یَدْعُو لَهُ رَسُولُ اللَّهِ(ص) وَ عَلِیٌّ وَ فَاطِمَةُ وَ الْأَئِمَّةُ(ع)؟

أَمَا تُحِبُّ أَنْ تَکُونَ مِمَّنْ یَنْقَلِبُ بِالْمَغْفِرَةِ لِمَا مَضَى وَ یُغْفَرَ لَکَ ذُنُوبُ سَبْعِینَ سَنَةً؟

أَمَا تُحِبُّ أَنْ تَکُونَ غَداً مِمَّنْ تُصَافِحُهُ الْمَلَائِکَةُ؟

أَمَا تُحِبُّ أَنْ تَکُونَ غَداً فِیمَنْ رَأَى وَ لَیْسَ عَلَیْهِ ذَنْبٌ فَتُتْبَعَ؟

أَمَا تُحِبُّ أَنْ تَکُونَ غَداً فِیمَنْ یُصَافِحُ رَسُولَ اللَّهِ ص‏؟

لغات و عبارات مشکل

تَهْوِی إِلَیْنَا: مایل به ما

أَشْخَصُوا أَبْدَانَهُمْ: بدن هایشان را می فرستند. کنایه از این که سختی راه را تحمل می کنند.

وَ اکْلَأْهُمْ: آن ها را حفظ کن

أَمَّلُوا: آرزو دارند، امید دارند

آثَرُونَا: برتری دادند ما را

عَابُوا: عیب گرفتند، سرزنش کردند

الشُّخُوصِ إِلَیْنَا: آمدن و سفر کردن به سمت ما

الْخُدُودَ: گونه ها

دُمُوع: اشک ها

احْتَرَقَتْ: سوخت و آتش گرفت

الصَّرْخَةَ: ناله و شیون شدید

لَمْ أَدْرِ أَنَّ الْأَمْرَ یَبْلُغُ هَذَا کُلَّهُ: نمی دانستم زیارت اباعبدالله این‌قدر ثواب دارد.

مَا یَتَمَنَّى أَنَّ قَبْرَهُ کَانَ عِنْدَهُ: آرزو می کند که ای کاش قبر حضرت نزدش حاضر بود و مکرر مشرف می شد.

شَخْصَکَ وَ سَوَادَکَ: پیکر، سیاهی و شبحت

منبع

الکافی، ج‏4، ص582 ـ کامل الزیارات، ص116 ـ ثواب الاعمال، ص95، با اندکی اختلاف