حدیث | پاسخ امام باقر(ع) به کسانی که اعتقاد دارند ظهور حضرت بدون خونریزی انجام میشود
متن روایت
عَنْ بَشِیرِ بْنِ أَبِی أَرَاکَةَ النَّبَّالِ قَالَ: لَمَّا قَدِمْتُ الْمَدِینَةَ انْتَهَیْتُ إِلَى مَنْزِلِ أَبِی جَعْفَرٍ الْبَاقِرِ ع، فَإِذَا أَنَا بِبَغْلَتِهِ مُسْرَجَةً بِالْبَابِ، فَجَلَسْتُ حِیَالَ الدَّارِ، فَخَرَجَ فَسَلَّمْتُ عَلَیْهِ فَنَزَلَ عَنِ الْبَغْلَةِ وَ أَقْبَلَ نَحْوِی؛
فَقَالَ: مِمَّنِ الرَّجُلُ؟
فَقُلْتُ: مِنْ أَهْلِ الْعِرَاقِ.
قَالَ: مِنْ أَیِّهَا؟
قُلْتُ: مِنْ أَهْلِ الْکُوفَةِ.
فَقَالَ: مَنْ صَحِبَکَ فِی هَذَا الطَّرِیقِ؟
قُلْتُ: قَوْمٌ مِنَ الْمُحْدِثَةِ.
فَقَالَ: وَ مَا الْمُحْدِثَةُ؟
قُلْتُ: الْمُرْجِئَةُ.
فَقَالَ: وَیْحَ هَذِهِ الْمُرْجِئَةِ إِلَى مَنْ یَلْجَئُونَ غَداً، إِذَا قَامَ قَائِمُنَا؟
قُلْتُ: إِنَّهُمْ یَقُولُونَ: لَوْ قَدْ کَانَ ذَلِکَ کُنَّا وَ أَنْتُمْ فِی الْعَدْلِ سَوَاءٌ.
فَقَالَ: مَنْ تَابَ، تَابَ اللَّهُ عَلَیْهِ، وَ مَنْ أَسَرَّ نِفَاقاً فَلَا یُبْعِدُ اللَّهُ غَیْرَهُ، وَ مَنْ أَظْهَرَ شَیْئاً، أَهْرَقَ اللَّهُ دَمَهُ، ثُمَّ قَالَ: یَذْبَحُهُمْ وَ الَّذِی نَفْسِی بِیَدِهِ، کَمَا یَذْبَحُ الْقَصَّابُ شَاتَهُ.
وَ أَوْمَأَ بِیَدِهِ إِلَى حَلْقِهِ.
قُلْتُ: إِنَّهُمْ یَقُولُونَ إِنَّهُ إِذَا کَانَ ذَلِکَ اسْتَقَامَتْ لَهُ الْأُمُورُ، فَلَا یُهَرِیقُ مِحْجَمَةَ دَمٍ.
فَقَالَ: کَلَّا وَ الَّذِی نَفْسِی بِیَدِهِ حَتَّى نَمْسَحَ وَ أَنْتُمُ الْعَرَقَ وَ الْعَلَقَ.
وَ أَوْمَأَ بِیَدِهِ إِلَى جَبْهَتِه
لغات و عبارت مشکل
فَإِذَا أَنَا بِبَغْلَتِهِ مُسْرَجَةً بِالْبَابِ: پس در آن هنگام دیدم حضرت استرش را زین کرده دم در است
حِیَالَ الدَّارِ: رو بروی خانه
الْمُرْجِئَةُ: از ماده (ارجاء) به معنى تاخیر انداختن است و این اصطلاحى است که در مورد جبریون به کار مىرود، چرا که آنها اوامر الهى را نادیده گرفته، و رو به سوى معصیت مىآورند به گمان این که مجبورند، یا این که معتقدند مرتکبین گناهان کبیره سرنوشتشان روشن نیست و آن را به قیامت مىاندازند.(تفسیر نمونه، ج23، ص84)
از کلمه إرجاء و بمعنى تأخیر است، این گروه در زمان حکومت معاویه در شام پیدا شده، و مىگفتند: إیمان ارتباطى با أعمال خارجى ندارد، و هرگز کسى نتواند در باره دیگرى که مؤمن است، در این دنیا حکم و رأیى بدهد، و حکم در عالم آخرت و از جانب خداوند باید معیّن گردد.(تفسیر روشن، ج5، ص189)
أَهْرَقَ اللَّهُ دَمَهُ: خدا خونش را میریزد
فَلَا یُهَرِیقُ مِحْجَمَةَ دَمٍ: به اندازه حجامت، خون ریخته نمیشود
نَمْسَحَ وَ أَنْتُمُ الْعَرَقَ وَ الْعَلَقَ: ما و شما عرق و خون را با هم پاک میکنیم
منبع
الغیبة(نعمانی)، ص283